YÜRÜYÜŞ TEKNİKLERİ...
1) Sert Zeminde Yürüyüş:
Sert zemin; genellikle insanın adım ağırlığı ile çökmeyen, toprağı sıkışmış yere denir. Sert zeminli arazide yokuş yukarı çıkışlarda yukarıda açıklanan esaslara ek olarak şu hususlarda uygulanmalıdır:
– Bacak kaslarını dinlendirmek için her adımdan sonra dizler kilitlenmelidir.
– Dik yamaçlar dikine çıkılmak yerine, yana yürüyerek veya zikzak yaparak çıkılmalıdır. Her yanlamasına yürüyüş sonundaki dönüşler dağ tarafındaki ayakla yeni yöne adım atmak suretiyle yapılmalıdır. Bu hareket çapraz adım atmayı ve denge kaybı olasılığını önler.
– Yan yürüyüşlerde her adımda ayak bileğinin yamacın aksi yönüne (dağ tarafına) kıvrılması, tabanın bütünüyle basma prensibinin uygulanmasını kolaylaştırır.
– İnişler yamacı yan yürüyüşü yapmadan düz olarak aşağıya doğru inmekle en kolay şekilde yapılır. Ayaklar normal durumda ve vücut biraz öne eğilerek yürümek suretiyle iniş daha kolaylıkla yapılabilir.
2) Çimenli Yamaçlar
Dağlık arazide çimenli yamaçlar normal olrak sürekli bir düzlem yerine daha ziyade küçük tepecik ve tümsekler halindedir. Bu nedenla çimenli yamaçları çıkarken evvelce yukarıya çıkışta açıklanan bütün teknikler aynen uygulanır. Bu tekniklerin üst kısımları daha düz olduklarından üst tarafına basarak yürümek alt taraflara basarak yürümekten daha iyidir. İnişler yanlamasına yapılırsa daha kolay olur.
3) Taşlık Yamaçlar
Taşlık yamaçlar; kayalık, sırt ve uçurumların alt tarafında toplanan taş ve kaya parçalarından oluşur. Bu kaya ve taş parçalarının büyüklüğü kum parçalarından yumruk büyüklüğü arasında değişir. Bazen bu taş parçalarının çeşitli büyüklükte olanlarına rastlanırsa da genellikle taşlık yamaçlar aynı büyüklükteki taş ve kaya parçalarından oluşur. Taşlık bir yamaçtan düz bir hat boyunca ilerlemek suratiyle aşağıya iniş en iyi bir usuldür. Burada da ayakların aşağıya doğru ileriyi göstermesi vücudun dik tutulması ve dizlerin bükülmesi çok önemlidir. Taşlık bir yamaç yükseklik kazanmak için veya kaybetmeden yana doğru geçilmek isteniyorsa, sekme yöntemi kullanılır.
4) Kayalık Yamaçlar
Kayalık yamaçların yapısı, taşlık yamaçların benzeridir. Yalnız, kaya parçaları daha büyüktür. Bu şekilde yürüyüş kayaların oynamasını ve aşağıya yuvarlanmasını önler.
5) Genel Önlemler
Kayaların ayakla vurularak yerinden oynatılması son derece önemlidir. Kayaların düşmesi aşağıda bulunanlar için çok tehlikelidir, aynı zamanda fazla gürültüye neden olur. Eğer tırmanış sırasında bir kaya ayak çarpmasıyla yuvarlanırsa aşağı taraftakilere kayanın yolundan kaçma olanağı sağlamak için ‘TAŞ’ diye bağrılır. Normal olarak kayalık yamaçlarda çıkışlar ve yana doğru yürüyüşler daha kolay; buna karşılık yaşlık yamaçlarda da inişler daha rahatlıkla yapılabilir.
YÜRÜYÜŞ TEKNİKLERİ
Doğada yapılan yürüyüşleri teknik açıdan irdelemeden önce mevsimsel olarak yaz ve kış başlıkları altında ikiye ayırmak gerekir. Buradaki ayrımın nedeni yere basış biçiminin, zeminin mevsime bağlı özelliğine göre değişkenlik göstermesidir.
Kayalık, çarşak zemin, patika, yol, kar, buz vb. değişik yürüyüş ortamlarının kendine özgü koşulları nedeniyle yürüyüş teknikleri de değişmektedir.
Yaz Yürüyüşü Teknikleri
1.Düz Yürüyüş
Eğimin az olduğu ya da hiç olmadığı düz zeminlerde yapılan yürüyüştür. Hareketlerin tekdüzeliği nedeniyle oldukça yorucudur.
2.Zik-zaklı Yürüyüş
Eğimli arazilerde eğim açısını azaltmak enerji tasarrufu sağlamak amacıyla S’ler çizilerek uygulanan bir yürüyüş tekniğidir. Taş düşme riskinin olduğu ortamlarda yön değiştirmeler ekibi tehlikeye atmayacak biçimde olmalıdır. Ekip için en uygun kişi sayısı 8-10’dur.
3.Dik Tırmanış
Eğimli arazilerde zaman kazanmak, riski azaltmak, acil durumlarda hızlı yol almak için kullanılan, performans gerektiren bir tekniktir. Grup üyelerinin performans düzeylerinin aynı olduğu durumlarda kullanılmalıdır. Gerekli olmadığı durumlarda kullanmak tempo uyumsuzluğu nedeniyle gurup motivasyonunun bozulmasına yol açar
4.Yan Geçiş
Eğimli arazilerde vadi tabanına paralel olarak yürünmesi gerektiği durumlarda, yamaç tarafındaki ayağın dış kısmı ve vadi tarafındaki ayağın iç kısmı üzerinde, tabanlar yere tam basılmadan yürünmelidir. Eğer taban tam basılarak yürünmeye çalışılırsa, eğimin fazlalılığı nedeniyle dengeyi yitirerek düşme riski artacaktır. Bu durumda yürüyüş sopası kullanmak en büyük yardımcınızdır.
5.İniş
Doğada yürüyüş ve diğer etkinliklerde kazaların %80-90’ının inişlerde olduğu bilinmektedir. Performans, sıvı kaybı, konsantrasyon eksikliği gibi nedenlerle etkinliklerin son aşaması en riskli evreyi oluşturmaktadır. Tüm yürüyüş tekniklerin karma olarak kullanıldığı bu evre ekibin en dikkatli olması gerektiği bölümdür. Lider gurubun dağılmasına izin vermeden bütünlüğü korumalıdır.
Kış Yürüyüşü Teknikleri
Yaz yürüyüşlerinin aksine kış yürüyüşlerinde doğa koşullarının yapılan etkinlik üzerindeki etkisi fazladır.Yürüyüşçü rotanın zorluğu yanında rüzgara bağlı ısı kaybı, kar, çığ gibi unsurlarla da baş etmek zorundadır. Kışın yürüyüş teknikleri, kar yapısının sertliğine göre değiştiği gibi, eğim açısına göre de değişir.
1.Yumuşak Karda İz Açma
Yürüyüş ekibinin bilgi, deneyim, performanslarının eşit olduğu durumlarda, enerji kaybını azaltmak amacıyla kullanılan bir tekniktir. Yumuşak karda planlanan rota üzerinde dönüşümlü hareket edilir. İz açanın ayak izinin yarım topuk kadar gerisine basılarak iz düzenli yürünebilecek bir patikaya dönüştürülür . Ekip liderinin önünde iz açan uygun gördüğü hızda yürür, yorulduğunda grubun en arkasına geçer; önde olmak grup lideri olmak anlamına gelmez. Dikkat edilmesi gereken, güç kaybı yaratılmadan ekip üyelerinin düzenli aralıklarla değişmesi ve dönüşümün sağlanmasıdır. Adımlar birbirine paralel, izler bozulmadan, omuz genişliğinde, standard adım boyunda atılmalıdır.
2. Sert Karda Yürüyüş
Temel ekipmanı olan yürüyüş kazması olmadan asla yapılmamalıdır.Yumuşak karda olduğu gibi dönüşümlü hareket edilir. Eğimli arazide tırmanılıyorsa, iz açan kişi ayak burnuyla basamak oluşturur, arkasından gelen ekip üyeleri basamakları bozmadan tırmanışa devam eder. Yan geçişlerde yaz yürüyüşlerinde olduğu gibi ayakların iç ve dış yanlarıyla basılır, izler kesinlikle bozulmaz. İniş az ve orta dereceli eğimde ise topukla iz açarak, eğimin yüksek dereceli olduğu durumlarda ise, yüz inilen yamaca dönük olarak ve ayak burnuyla iz açılarak inilir.
3.Buzda Yürüyüş
Profesyonel deneyim ve ekipman gerektirir. Eğitimsiz ve emniyetsiz uygulandığı durumlarda tehlikelidir.
1) Sert Zeminde Yürüyüş:
Sert zemin; genellikle insanın adım ağırlığı ile çökmeyen, toprağı sıkışmış yere denir. Sert zeminli arazide yokuş yukarı çıkışlarda yukarıda açıklanan esaslara ek olarak şu hususlarda uygulanmalıdır:
– Bacak kaslarını dinlendirmek için her adımdan sonra dizler kilitlenmelidir.
– Dik yamaçlar dikine çıkılmak yerine, yana yürüyerek veya zikzak yaparak çıkılmalıdır. Her yanlamasına yürüyüş sonundaki dönüşler dağ tarafındaki ayakla yeni yöne adım atmak suretiyle yapılmalıdır. Bu hareket çapraz adım atmayı ve denge kaybı olasılığını önler.
– Yan yürüyüşlerde her adımda ayak bileğinin yamacın aksi yönüne (dağ tarafına) kıvrılması, tabanın bütünüyle basma prensibinin uygulanmasını kolaylaştırır.
– İnişler yamacı yan yürüyüşü yapmadan düz olarak aşağıya doğru inmekle en kolay şekilde yapılır. Ayaklar normal durumda ve vücut biraz öne eğilerek yürümek suretiyle iniş daha kolaylıkla yapılabilir.
2) Çimenli Yamaçlar
Dağlık arazide çimenli yamaçlar normal olrak sürekli bir düzlem yerine daha ziyade küçük tepecik ve tümsekler halindedir. Bu nedenla çimenli yamaçları çıkarken evvelce yukarıya çıkışta açıklanan bütün teknikler aynen uygulanır. Bu tekniklerin üst kısımları daha düz olduklarından üst tarafına basarak yürümek alt taraflara basarak yürümekten daha iyidir. İnişler yanlamasına yapılırsa daha kolay olur.
3) Taşlık Yamaçlar
Taşlık yamaçlar; kayalık, sırt ve uçurumların alt tarafında toplanan taş ve kaya parçalarından oluşur. Bu kaya ve taş parçalarının büyüklüğü kum parçalarından yumruk büyüklüğü arasında değişir. Bazen bu taş parçalarının çeşitli büyüklükte olanlarına rastlanırsa da genellikle taşlık yamaçlar aynı büyüklükteki taş ve kaya parçalarından oluşur. Taşlık bir yamaçtan düz bir hat boyunca ilerlemek suratiyle aşağıya iniş en iyi bir usuldür. Burada da ayakların aşağıya doğru ileriyi göstermesi vücudun dik tutulması ve dizlerin bükülmesi çok önemlidir. Taşlık bir yamaç yükseklik kazanmak için veya kaybetmeden yana doğru geçilmek isteniyorsa, sekme yöntemi kullanılır.
4) Kayalık Yamaçlar
Kayalık yamaçların yapısı, taşlık yamaçların benzeridir. Yalnız, kaya parçaları daha büyüktür. Bu şekilde yürüyüş kayaların oynamasını ve aşağıya yuvarlanmasını önler.
5) Genel Önlemler
Kayaların ayakla vurularak yerinden oynatılması son derece önemlidir. Kayaların düşmesi aşağıda bulunanlar için çok tehlikelidir, aynı zamanda fazla gürültüye neden olur. Eğer tırmanış sırasında bir kaya ayak çarpmasıyla yuvarlanırsa aşağı taraftakilere kayanın yolundan kaçma olanağı sağlamak için ‘TAŞ’ diye bağrılır. Normal olarak kayalık yamaçlarda çıkışlar ve yana doğru yürüyüşler daha kolay; buna karşılık yaşlık yamaçlarda da inişler daha rahatlıkla yapılabilir.
YÜRÜYÜŞ TEKNİKLERİ
Doğada yapılan yürüyüşleri teknik açıdan irdelemeden önce mevsimsel olarak yaz ve kış başlıkları altında ikiye ayırmak gerekir. Buradaki ayrımın nedeni yere basış biçiminin, zeminin mevsime bağlı özelliğine göre değişkenlik göstermesidir.
Kayalık, çarşak zemin, patika, yol, kar, buz vb. değişik yürüyüş ortamlarının kendine özgü koşulları nedeniyle yürüyüş teknikleri de değişmektedir.
Yaz Yürüyüşü Teknikleri
1.Düz Yürüyüş
Eğimin az olduğu ya da hiç olmadığı düz zeminlerde yapılan yürüyüştür. Hareketlerin tekdüzeliği nedeniyle oldukça yorucudur.
2.Zik-zaklı Yürüyüş
Eğimli arazilerde eğim açısını azaltmak enerji tasarrufu sağlamak amacıyla S’ler çizilerek uygulanan bir yürüyüş tekniğidir. Taş düşme riskinin olduğu ortamlarda yön değiştirmeler ekibi tehlikeye atmayacak biçimde olmalıdır. Ekip için en uygun kişi sayısı 8-10’dur.
3.Dik Tırmanış
Eğimli arazilerde zaman kazanmak, riski azaltmak, acil durumlarda hızlı yol almak için kullanılan, performans gerektiren bir tekniktir. Grup üyelerinin performans düzeylerinin aynı olduğu durumlarda kullanılmalıdır. Gerekli olmadığı durumlarda kullanmak tempo uyumsuzluğu nedeniyle gurup motivasyonunun bozulmasına yol açar
4.Yan Geçiş
Eğimli arazilerde vadi tabanına paralel olarak yürünmesi gerektiği durumlarda, yamaç tarafındaki ayağın dış kısmı ve vadi tarafındaki ayağın iç kısmı üzerinde, tabanlar yere tam basılmadan yürünmelidir. Eğer taban tam basılarak yürünmeye çalışılırsa, eğimin fazlalılığı nedeniyle dengeyi yitirerek düşme riski artacaktır. Bu durumda yürüyüş sopası kullanmak en büyük yardımcınızdır.
5.İniş
Doğada yürüyüş ve diğer etkinliklerde kazaların %80-90’ının inişlerde olduğu bilinmektedir. Performans, sıvı kaybı, konsantrasyon eksikliği gibi nedenlerle etkinliklerin son aşaması en riskli evreyi oluşturmaktadır. Tüm yürüyüş tekniklerin karma olarak kullanıldığı bu evre ekibin en dikkatli olması gerektiği bölümdür. Lider gurubun dağılmasına izin vermeden bütünlüğü korumalıdır.
Kış Yürüyüşü Teknikleri
Yaz yürüyüşlerinin aksine kış yürüyüşlerinde doğa koşullarının yapılan etkinlik üzerindeki etkisi fazladır.Yürüyüşçü rotanın zorluğu yanında rüzgara bağlı ısı kaybı, kar, çığ gibi unsurlarla da baş etmek zorundadır. Kışın yürüyüş teknikleri, kar yapısının sertliğine göre değiştiği gibi, eğim açısına göre de değişir.
1.Yumuşak Karda İz Açma
Yürüyüş ekibinin bilgi, deneyim, performanslarının eşit olduğu durumlarda, enerji kaybını azaltmak amacıyla kullanılan bir tekniktir. Yumuşak karda planlanan rota üzerinde dönüşümlü hareket edilir. İz açanın ayak izinin yarım topuk kadar gerisine basılarak iz düzenli yürünebilecek bir patikaya dönüştürülür . Ekip liderinin önünde iz açan uygun gördüğü hızda yürür, yorulduğunda grubun en arkasına geçer; önde olmak grup lideri olmak anlamına gelmez. Dikkat edilmesi gereken, güç kaybı yaratılmadan ekip üyelerinin düzenli aralıklarla değişmesi ve dönüşümün sağlanmasıdır. Adımlar birbirine paralel, izler bozulmadan, omuz genişliğinde, standard adım boyunda atılmalıdır.
2. Sert Karda Yürüyüş
Temel ekipmanı olan yürüyüş kazması olmadan asla yapılmamalıdır.Yumuşak karda olduğu gibi dönüşümlü hareket edilir. Eğimli arazide tırmanılıyorsa, iz açan kişi ayak burnuyla basamak oluşturur, arkasından gelen ekip üyeleri basamakları bozmadan tırmanışa devam eder. Yan geçişlerde yaz yürüyüşlerinde olduğu gibi ayakların iç ve dış yanlarıyla basılır, izler kesinlikle bozulmaz. İniş az ve orta dereceli eğimde ise topukla iz açarak, eğimin yüksek dereceli olduğu durumlarda ise, yüz inilen yamaca dönük olarak ve ayak burnuyla iz açılarak inilir.
3.Buzda Yürüyüş
Profesyonel deneyim ve ekipman gerektirir. Eğitimsiz ve emniyetsiz uygulandığı durumlarda tehlikelidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız Yazınız...